Bu kez köşe, şair Ümit Sarıaslan’ın…
Yurdumuzun dört bir yanından tutuştuğu şu günlerde, Yugoslavya’nın alev alev yandığı günlerden kalma bir fotoğraf geliyor aklıma. Evleri yıkılıp dökülmekte, erkekleri savaşıp düşmekte olan Saraybosnalı kadınların pazaryerinde çiçek satın almalarını gösteren bir fotoğraftı bu. Epeyi konuşulmuştu üzerinde. Bazıları, dedikoducu komşu kadın tavırlarıyla hiç yakışık bulmadı bu görüntüyü. Çoğu ise, ayakta kalmanın, dayanmanın, direnmenin, yaşamaya tutunmanın fotoğrafı olarak gördü.
Şiirli yazıların en az okunan yazılar olduğunu bilsem de inadına şiire yer vermek istiyordum bu köşede bir süredir. Tadına doyamadığım, okudukça anlamının derinliğine vardığım, derman bulduğum Ümit Sarıaslan şiirine ayırmak istiyordum köşeyi. Ne var ki, günlerin acısı katmerlendi; seçeceğim şiirlerin konusu sınırlandı. Bu sınırlamanın şaire haksızlık olduğunu düşünsem de ‘asıl bugün şiire gerek var’ diyerek kafama koyduğumu yapıyorum şimdi. Bir şiirin tümünü vermek yerine alıntı yapmayı şiire biraz saygısızlık gibi görsem de dar alanda çok şey söylemek kaygısından bunu da yapıyorum.
Önce, güzelim Yakası Yırtılınca Şiirsizliğin şiirinin son bölümü:
“………………..
Deniz konuşmadan karaya vurmadan gemi
Bir kez daha dinlesem Kara Toprağı
Fazıl’ın ellerinde kanatlansa tuşlar
Tarlakuşları havalansa ardı sıra
Topraksız kılınmış akşamlar kıyısından
Akıl sır ermez yumuşar kederimiz
Yakası yırtılınca şiirsizliğin” (Dilin Gecesinden, Mart 2009, s.38)
Şiirsizliğin yakası yırtılınca kederimiz yumuşar, insan gibi insan olmaya yaklaşırız.
23 Nisan’ın 80. yıldönümü için yazdığı Dikenli Sularında Yurdun şiirinden:
“(………………………)
Tarifeli seferler düzenliyor dönülmez yola
Sevmeyi sevinmeyi unutmuş taifesi
İçindeki insanı yitirmiş takımı
(…………………………)
Arılığını yitirmiş ak kâğıt
Gelinlik ve kefen anlamını
Aklını yitirmeden insan
Kan kurumadan yürekte
Sen ey sevgili kentim*
(………………………….)
Kaldır bak başını göreceksin
İmdat diyen sen değilsin
Ekmeği aşı içine sinenlerdir
Çocuk gülücükleri düşerken
Çileli toprağına ülkemin
(………………………….)” (Bir Uzaktan Bir Yakından, Filika Yayınları, 2005)
Bu yazının sonsözleri Ümit Sarıaslan’ın Melâmi Neşesi kitabındaki Barış şiirinin son sözleri olsun.
“(……………………….)
Bir gül düşer toprağa
Gözlerini ister bir asker
Gök mavisini
Dal yeşilini yitirir
Eksilirim ses vermezsem
Senlenemem bir daha”
*Ankaralıdır Ümit Sarıaslan; Ankara sevdalısıdır. Onun Ankara güzellemeleri, okuyana kenti sevdirir.
Bu konu içinse ayrı bir yazı gerekir.