Konser mekânlarının sayıca kısmen artmasıyla, konser veya resital sayılarının da arttığını görmek doğrusu çok güzel. Üstelik etkinliklerde çeşitlilik de artmakta, desek yanlış olmaz. Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası veya misafir orkestraların senfonik konserleri dışında, bu Portal’de sıklıkla sözünü ettiğimiz CSO Sanatçılarıyla Denizbank Konserleri başlığı altında verilen oda müziği konserlerine ek olarak, şan konser ve/ veya resitallerinin de çoğalmasıyla çeşitlilik de artmış oldu. Etkinlikler arasında ilgi gören klasik batı müziği türlerinden biri de şan resitalleri. Bu Portali izleyenler görmüşlerdir, Portal yazarlarından Pınar Aydın O’Dwyer güzel lied konserleri konusunda gidemeyenleri haberdar etti, görüşlerini aktardı. Shakespeare Operada, Mozart Akşamı gibi tematik, hatırı sayılır sayıda resitaller, konserler Ankaralı şan severlerle buluştu.
İşte bu şan etkinliklerinden birini de, çoğunluğu Rus romanslarından oluşan bir program ile dinleyicinin karşısına çıkan bas Mithat Karakelle, piyanist Duygu İnandık ve viyolonselist Hande Ulutaş oluşturmuştu. Bas Mithat Karakelle’yı ilk kez bir şan resitalinde izleme fırsatını buldum, genelde opera temsillerinde izlemişliğim olmuştur. Karakelle, İnandık ve Ulutaş güzel bir program hazırlamışlar. Piotr İlyiç Çaykovski’nin 1855 ila 1878 yılları arasında bestelediği 7 Romansını, piyano eşliğinde veya piyano-viyolonsel ile birlikte seslendirdi bas Mithat Karakelle. Her bir şarkıdan önce kısa ve öz bilgiler de verdi. Büyük bestecinin ruhunda sakladığı ve notalar aracılığıyla açığa çıkan lirizmi çok güzel yansıtıyor bu romanslar. İlkinin güftesi hariç ( Moy geni, moy angiyl, moy drug’un sözleri ozan Afanazy Afanasyeviç Fet’e ait ) birçoğu Aleksey Konstantinoviç Tolstoy’un (Leo Tolstoy ile karıştırılmamalı) şiirleri üzerine bestelenmiş. Mithat Karakelle bir de Rus müziğinin esas kaynağı sayılan Mihail Glinka’dan da dokunaklı, insanın içine işleyen Somnenie (Şüphe) (1838) başlıklı sanat şarkısını viyolonselci Hande Ulutaş eşliğinde söyledi. Son iki eser ise tamamen farklı bir kültür, farklı bir tarza sahip ama bir o kadar dokunaklı ve etkileyici iki parça idi. Bunlar Fransız Jules Massenet’den Ağıt (Elégie) (1872) ve Maurice Ravel’in son eseri, Paul Morand’ın şiiri üzerine bestelenmiş üç melodiden oluşan Don Kişot’tan Dülsine’ye (1932) başlıklı şarkıydı. Programın açış eserini piyanist Duygu İnandık solo çaldı; bu yıl ölümünün 100. yılında andığımız Fransız besteci Erik Satie’nin Gnossiennes adlı 6 solo piyano parçasının 1890 tarihli 1 numaralı Gnossienne’i dinleyicilerine sundu. Daha sonra da Fréderic Chopin’in Do minör Nocturne’ünü çaldı.
Mithat Karakelle’nin koyu, Slav müziğine yakışan, kuru olmayan bir ses tonu var. Hande Ulutaş’ın tatlı renklere sahip viyolonseliyle çok uyumluydu. Piyanist Duygu İnandık ile de eski bir dostluğa dayanan çok uyumlu, güzel bir birliktelik sergilediler.
Israrlı alkışlar üzerine Mithat Karakelle piyanist Duygu İnandık’ın bestelediği bir kısa güzel parçayı birlikte seslendirdiler. Adını vermedi parçanın. Güftesinin de kime ait olduğunu duymadık. Ama akşamın genel havasıyla uyumlu, melodik bir parçaydı.
Ayşe Öktem
23 Mayıs 2025, Ankara
