Papatyam!...
Nasıl da,
Koşar gibi gittin
ardından sevdiğinin,
Ve o gün yeniden açtın
yanıbaşında,
Toprakta,
Kavuştuğuna sevindin...
Üç yıl var ki artık,
Senin de onun gibi,
Beyaz bir alevdir yaprakların
Ve O koca âşık yüreğin
Bir altın yuvasıdır bağrında...
Papatyam; Bal gözlü “Sarısı” sevdiğinin,
Onsuz, hayat olmaz dedin,
Yeni hâlinle hemen
Yanıbaşında, aşkla bittin...
Şimdi artık, yaprak yaprağasın,
Her bahar yeniden açarsın...
Canı canın, kokusu kokun,
Sonsuza dek sev, dokun...
Bilirim,sen ona,
“Seviyor-sevmiyor-seviyor-sevmiyor “
Demezsin asla,
Tek yaprağını koparamazsın,
Kıyamazsın,
Canısın...
İşte bugün; canım Annem!..
Artık,
Bir yaslı uğur böceğidir
hasretle yüz süren yaprağına
Senin hiç doyamadığın,
İlk göz ağrın...