Bugün okurlarıma beni çok etkileyen bir dinletiyi anlatmak istiyorum. Bu şan-piyano dinletisini geçen Çarşamba akşamı, başkentin en sapa mahallelerinden birinde bulunan Ankara Üniversitesi Devlet Konservatuvarı’nın gösterişsiz konser salonunda izledim. Şarkıları Amerikalı soprano Angela Ahıskal söylüyor, ona piyanoda Tayfun İlhan eşlik ediyordu. İki sanatçımız da müzik öğrenimlerini, kendi ülkelerinin üst düzey okullarında dünyaca ünlü sanatçıların öğrencisi olarak görmüşlerdi. Angela ayrıca, Amerika’nın birçok operaevi ve orkestrasında solist olarak sanatını dinletmişti.
Angela, çok güzel Türkçe konuşan ve derin bir şan kültürü olan bir sanatçıydı. 2003 yılında, kendi kuşağının ülkemizde en değerli keman sanatçılarından biri olan Orhan Ahıskal’la evlilik yapan Angela, eşiyle Türkiye’ye yerleşmiş, dinleti ve konser kariyerini hem yurdumuzda hem de yurtdışında sürdürmüştü.
*
İplik gibi incecik, sevimli, gerektiğinde tatlı ve dokunaklı ses özellikleriyle bir “Lirik soprano”, gerektiğinde ise en ince seslerde olağanüstü kıvraklık ve ustalık sergileyebilen bir koloratur sopranoydu izlediğim sanatçı. Daha ilk şarkısında dinleyiciyi büyülemesini bildi. Program, İtalyan empresyonist (izlenimci) besteci Ottorino Respighi’nin (1879-1936) beş şarkısıyla başladı. Angela, ünlü Amerikalı besteci ve orkestra şefi Leonard Bernstein’ın (1918-1990) şarkılarına geçtiğinde öyle hayallere daldım ki, kendimi Türkiye’de değil de sanki Milano, Paris, Berlin, ya da New York’da hissettim. Rüyada gibiydim. Alman besteci Richard Strauss’un (1866-1949) Almanca şarkılarını da olağanüstü bir Almanca aksanla söylüyordu. Aynı duyguyu, çağdaş müziğin ilk ele avuca sığmaz Fransız bestecilerinden Erik Satie’nin (1866-1925) şarkılarında, Fransızcanın o kendine özgü, taklidi zor aksanını da hissettim. İnanılmaz bir şeydi: Angela Ahıskal, Almanca ve Fransızca şarkıları bir Alman ya da Fransız şarkıcı gibi söyleyebiliyordu. Üstelik, şarkı sözlerine çok yakışan abartısız jestleri şarkıların içeriğine katarak…
Programdaki son besteci, ton dışı müziğin babası sayılan Avusturyalı besteci Arnold Schönberg’di (1874-1951). Bestecinin bu ilk dönem şarkılarında, doğru seslerden kopmamak, ancak olağanüstü bir işitme yeteneğinin ve eserin ruhunu kavramış olmanın, ayrıca çok çalışmanın sonucunda sağlanabilirdi. Angela, bu şarkıların ruhunu okuyabilmek amacıyla kim bilir nice emek vermişti?
Bütün bu üstünlükleri hisseden dinleyicinin sürekli alkışları üzerine sanatçımız, Massenet’nin “Manon” operasından Gavotte’u söyleyerek teşekkür etti.
Ankara’da böyle üst düzey bir “şan akşamı”nın dinleyicisi olacağımı düşünemezdim. Angela Ahıskal’a, özellikle sunduğu program yönünden şarkı sanatında pek rastlayamadığımız böyle bir akşamı bize yaşattığı için minnettarız. Piyanist Tayfun İlhan’a da Angela gibi derinlikli bir sanatçıya eşlik edebildiği için teşekkür ediyoruz.
