Doğrusu Adnan Saygun'un (1907-1991) gençlik eserlerinden Op.12 Viyolonsel-Piyano Sonatı'nın yıllar sonra kıymete binmesi memnuniyet verici. Sonatın Şölen Dikener ve Kamerhan Turan ikilisine ait dünyada ilk kaydı ÇAĞSAV Müzik tarafından 2014'te yayımlandı. (http://www.opus3a.com/u/solen-dikener-premier-kayitlar-cd/a7201e0bdfc4dfe00b646ed124184d58)
Bu yıl Dilbağ Tokay-Emine Serdaroğlu ikilisinin Naxos'tan çıkan CD'lerinde de eser yer aldı. Bu sonatı resital programlarına alanlar da çoğaldı. Nitekim 7 Mart 2016 gecesi Sinan Dizmen-Elif Önal ikilisinin resitalinde de sonat resitalin giriş eseriydi.
Eser hakkında kısaca bilgi vereyim. 1935 yılında bestelenen viyolonsel sonatı, neo-klasik üslupta yazılmış ve o dőnemde Türkiye’da bulunan, İsmet İnőnü, Nusret Kayar ve İlhan Usmanbaş’ın viyolonsel őğretmeni olan David Zirkin’e ithaf edilmiştir. Eserde viyolonselin doğaçlama tarzında solo resitatifleri, piyanonun pedalda kalarak kurduğu armoniler dikkati çekicidir. Özellikle üçüncü final bölümünde halk müziği esintileri, dans havasında duyulur.
Çellist Sinan Dizmen ile piyanist Elif Önal'ı birlikte çalarlarken ilk kez dinledim. Belki de bu halk önündeki ilk resitalleriydi. Ama yıllardır birlikte çalıyorlarmışcasına uyumlu ve dikkatliydiler. Aslında aynı konservatuvar çatısı altında öğretmenlik yapanların, prova avantajları var ve eserleri yeterli provayla çok iyi olgunlaştırma olanağına sahipler. Dizmen ve Önal da, Ankara Üniversitesi Devlet Konservatuvarı'nın Gümüşdere'deki yerleşkesinde öğretiyorlar.
Saygun'un tempolu, finali aksak ritmle bezeli sonatının ardından ikili programa âdeta “meditasyon” havasında üç kısa eser seçmişti. Çağımızın önemli bestecilerinden, son dönemde özellikle orkestral eserleri Türkiye'de de seslendirilmeye başlayan Eston besteci Arvo Part'tan (d.1935) iki piyano parçası ve bir ikiliydi bu. Minimalist akımın etkilerinin duyumsandığı piyano eserlerinden ilki “Arinuschka'nın Sağlığı için Çeşitlemeler”, ikincisi bestecinin bir arkadaşının kızına armağan ettiği “Alina İçin”di. Sonrasında “Aynadaki Ayna” başlıklı çello-piyano parçası geldi. Çağdaş ve minimalist piyano eserlerinde hayli uzmanlaşmış olduğunu bildiğimiz Elif Önal, Part'ın notalarını gayet duru biçimde kulaklarımıza ulaştırdı. Sinan Dizmen de, zaman zaman özel gam çalışmasını andıran Part'in yazısını temiz bir tınıyla bize taşıdı.
Programdaki son eser, Rus besteci Alfred Schnittke'nin (1934-1998) 1 numaralı viyolonsel-piyano sonatıydı. Bestecinin 1978'de yazdığı bu eser onun çoklu stilini yansıtan çağdaş bir sonat olarak dikkati çekici. Bestecinin bazı eserlerinde rahatlıkla sezinlenen Şostakoviç etkisi bu sonatta da var. Yer yer patlamalar, piyanonun vurmalı çalgı gibi kullanımı, çellodaki kreşendolarla bu 20. yüzyıl eserini ikili başarıyla seslendirdi. Bu uyumu sağlamışlarken, birlikte çalışmalarının uzun erimli olmasını dilerim.