Orkestra Akademik Başkent-OAB, DenizBank'ın ana sponsorluğunu sağladı, İtalya Büyükelçiliği ile de sağlam ilişkiler kurdu. Böylece sezon konserlerinde yabancı şef ve solistleri eskiye oranla daha çok ağırlıyor. İtalya, “tasarruf” amacıyla Ankara'daki İtalyan Kültür Merkezi'ni kapattı ama, etkinliklerini Büyükelçilik içinden, Kültür Ateşesi Gianluca Biscardi'nin çabalarıyla sürdürüyor.
OAB 25 Mart 2015 konserinde, İtalya Büyükelçiliği'nin getirttiği 26 yaşındaki piyanist Vanessa Benelli Mosell'i, uzunca bir aradan sonra daimi şefi Ertuğ Korkmaz'ın yönetiminde ağırladı. Konserin Bağlıca yerleşkesindeki konferans salonu yerine, CSO'da veriliyor olması dinleyici ilgisini de arttırmıştı.
Mosell'i bir hafta önce Erimtan Müzesi'ndeki resitalde dinlemiştik. Bu kez, üflemeli ve vurmalı çalgılarda çoğu HÜADK öğrencilerinden takviyeli orkestra eşliğinde Rahmaninov'un ünlü piyano konçertoları arasında en kolayı kabul edilen Op. 18 Do minör 2. Piyano Konçertosu'nda dinledik. Bu genç piyanist, sarı saçları, güleç yüzü, sırtını tamamen açıkta bırakan pembe tuvaletiyle dinleyicinin sempatisi kazandı ancak icrası, Mosell'in biyografisinde yazanlar kadar parlak değildi. Resitalinde altı tanesini seslendirdiği Scriabin Etüd'lerden birini “bis” olarak çaldı ve daha iyi bir sonuç aldı.
Aklıma gelen şu oldu: Acaba Mosell, konçertoyu yeni hazırlıyor ve ilk kez mi seyirci önünde seslendiriyordu?
İtalya Büyükelçiliği ve OAB'e, son kaydı Decca firmasından çıkan bu genç piyanisti tanıma fırsatı verdiği için teşekkürler.
KALİTELİ SOLOLAR, BÜTÜNCÜL YAYLILAR
Konserin ikinci yarısında takviyelerin büyük bölümü ayrılmış, OAB'in çekirdek kadrosu birkaç takviye ile yerini almıştı. Sürekli repertuarlarında bulunan iki eseri, Kara Karayev'in Üç Minyatür'üyle, Dimitri Şostakoviç'in Op. 110A Oda Senfonisini seslendirdiler.
Kara Karayev'in “Ninni, Ayşe, Dans” başlıklı üç bölümlük eserinin özündeki duygusallık ve zerafet Korkmaz'ın bagedi altında mükemmel yansıtıldı.
Şostakoviç'in Oda Senfonisi'nin önce biraz öyküsünü anlatmakta yarar var. Oda Senfonisi Şostakoviç'in 8 numaralı do minör yaylı çalgılar dörtlüsünün, bestecinin onayıyla Rudolf Barşay tarafından Yaylı Çalgılar Orkestrası için uyarlanmış halidir. Yapıtı Şostakoviç 1960 yılında Dresden'de, halkın anlattıklarıyla savaş anılarının tazelenmesi üzerine “hüzünlü ancak boyun eğmeyen bir ağıt” olarak tasarlamış ve üç günde tamamlamıştır. “Faşizm Kurbanlarına” ithaf ettiği Sovyet yönetimince resmen açıklanan yapıt aynı yıl Leningrad'da Beethoven Dörtlüsü tarafından seslendirilmiştir. Aralıksız çalınan beş bölümden oluşan, yaklaşık 20 dakika uzunluğundaki yapıtta, başka bestelerindeki bazı temaları da değerlendirmiştir. İsminin başharfleriyle müzikal tonlar arasında kurduğu şifreleme nedeniyle (DSCH), yapıtın imzası gibi olduğunu ve aslında kendine ithaf ettiğini de bir dostuna yazmıştır. Böylece kendisinin de aslında bir faşizm kurbanı olduğunu imâ etmek istediği yönünde yorumlar bulunmaktadır. Yapıt, Şostakoviç'in daha önce yazıp en beğendiği eserlerinin bir özeti gibidir.
Böyle ilginç bir öyküsü bulunan yapıt da başarıyla seslendirildi. Yaylı grupların bütüncüllüğü, başkemancı Gönenç Sazer ile 1. çellist Ediz Şekercioğlu'nun özenli, iyi tınlayan sololarıyla, orkestranın zaten iyi tanıdığı eser sağlam alkışı hak etti.
Dileğimiz, gelişmelerin planlandığı gibi olması, OAB'in gelecek sezon başında yeni konser salonuna kavuşması ve açacağı sınavla oda orkestrasını senfonik orkestraya dönüştürmek üzere gerekli adımları atmasıdır.